De roffel van de Grote
Bonte Specht duurt ongeveer een seconde. Daarin verschilt het geluid met
dat van de Kleine Bonte Specht. Deze laatste roffelt langer. Tot wel drie
seconden. De frequentie van het roffelen van de Grote Bonte Specht is ook
wat lager, maar op dat verschil is het voor de leek moeilijker te
determineren. Behalve door de roffel laat de Grote Bonte Specht zich vaker
verraden door een enkele schelle "Tiep!".
Reeds vroeg in het voorjaar kunnen we de Grote Bonte Specht horen roffelen
op de daarvoor geschikte, meestal dode, takken. Het geluid is op flinke
afstand te horen en daarmee bakenen ze hun territorium af en trekken ze de
aandacht van een wijfje.
L 23 cm. Ongeveer het
formaat van een merel. Maar wel iets korter. En natuurlijk een geheel
andere houding. Mannetje en Vrouwtje lijken veel op elkaar. Bij het
vrouwtje ontbreekt echter het rode achterhoofd van het mannetje. Juveniele
exemplaren hebben een volledig rode kruin. De overige kenmerken zijn het
formaat, kleiner dan de Groen Specht, de grote witte schoudervlekken en de
vuurrode onderstaart dekveren.
Voor zijn voedsel is de
Grote Bonte Specht voornamelijk aangewezen op insecten die hij in en
tussen de schors van bomen zoekt. 's Winters bestaat het voedsel van de
Grote Bonte Specht hoofdzakelijk uit zaden en hij is daardoor minder
afhankelijk van insecten. Dit heeft mede tot gevolg dat in strenge winters
de verliezen van de Grote Bonte Specht veel geringer zijn dan die van de
Groene Specht. Bekend van de Grote Bonte Specht is het gebruik van
zogenaamde 'smidsen'. Ze brengen daarbij dennenkegels naar een plaats waar
ze de kegel tussen de schors of in een spleet van een boom klemmen om er
op die manier vrij eenvoudig de zaden uit te kunnen peuteren.
Aantal broedparen in
Nederland: 55.000-65.000 broedparen (2004)
|