Boompieper, Anthus trivialis / Tree Pipit

Adult

Hoewel ze erg veel op Graspiepers lijken, zijn hun gedrag en geluid toch wel duidelijk anders. Ze zijn veel meer geneigd na het opvliegen neer te strijken op een struik. Ze zijn ook wat steviger van figuur dan de Graspieper en ze kunnen zich al staartwippend, niet zelden sluipend over de grond, uit de voeten maken. Om dan als het niet anders kan op te vliegen.

Ze kunnen hier en daar talrijk voorkomen langs bosranden die aan heidevelden grenzen, open gedeelten en kaalslag aan de randen van allerlei bostypen. Toch worden open vlakte vermeden.

Zomergast. Tijdens de trek, vooral in de zuidoostelijke helft van Nederland en langs de Noordzeekust, trekken ze in aardige aantallen door. Najaarstrek vindt vooral plaats van eind augustus tot midden september, dus ongeveer een maand eerder dan de Graspiepers doorkomen. Voorjaarstrek is er vooral van eind april tot begin mei. Soms keren ze op de broedplaatsen al eind maart weer terug.

In Nederland vertoont de Boompieper geen duidelijke ontwikkeling, ofschoon wel de indruk bestaat dat er wellicht een lichte afname valt te bespeuren. In België is sinds 1992 wel een duidelijk zichtbare achteruitgang geconstateerd in het noordoosten van West-Vlaanderen en het Zoniënwoud bij Brussel.

In verscheidene reservaten waar men begrazing van vee heeft doen plaatsvinden, blijken de Boompiepers geheel te zijn verdwenen. Vooral daar waar intensieve begrazing plaatsvindt, onder andere op heidevelden, is er ook een sterke afname. In de duingebieden van Zuid-Holland en Zeeland is de afgelopen tien jaar de soort eveneens enorm in aantal afgenomen. In sommige door natuurbeheerders aangekochte landbouwgebieden waar het beheer is gericht op verschraling, is een sterke uitbreiding van het aantal broedparen vastgesteld.

Aantal broedparen in Nederland: 40.000 (2000) 

Uden, april 2006

Noord-Brabant, april 2010