Waterhoen, Gallinula chloropus

Adult mannetje

L 33 cm. Een stukje kleiner dan de Meerkoet. Lijkt daar enigszins op vanwege het zwarte verenkleed. Verschilt echter door de rode snavelbasis met gele snavelpunt, de witte streep op de flank en de witter onderstaart dekveren. De staart wordt hoog gehouden en wipt vaak bij zwemmen en lopen. Het Waterhoen heeft lange, groengekleurde tenen waarmee ze zich uitstekend tussen waterplanten kunnen voort bewegen.

Overal bij water met rijke oeverbegroeiing. Ofschoon Waterhoen en Meerkoet beide op het water voorkomen en beide hun nesten tussen het riet of soms zelfs open bloot op het water bouwen, zijn hun levensgewoonten geheel verschillend. Het Waterhoen gedraagt zich als een ralachtige, wat gluiperig tussen de begroeiing langs de waterkant en is van naturen meer een vogel van moerasachtige omgeving, die niet graag zwemmend grote waterplassen oversteekt. Daarnaast leven Waterhoentjes ook wel dicht bij de bewoonde wereld in slootjes bij boerderijen of in de vijvers van parken, soms midden in een drukke stad, maar ook langs singels en kanalen die wat begroeiing van waterplanten aan de kanten hebben.

Standvogel. Maar 's winters komen trekkers uit Noord- en Oost-Europa.

Niet bedreigd. Al kan de stand na een strenge winter wel gehalveerd zijn! Gelukkig volgt in de jaren daarna (tot nu toe) altijd een herstel.