Wintertaling, Anas crecca / Common Teal

Adult mannetje

Jaarvogel. In de winterperiode komen vaak hoge aantallen voor. Bij wintertellingen in de jaren negentig zijn wel aantallen tot circa 25.000 exemplaren geteld maar in koude jaren lagen ook die aantallen flink lager. Zo werden er bij de tellingen in januari 1997 slechts 2.500 exemplaren geteld. De soort houdt zich dan vooral in Zuidwest-Europa op.

Sinds de jaren tachtig is de omvang van de broedpopulatie van de Wintertaling flink achteruitgegaan. Hoewel deze soort, in tegenstelling tot de Zomertaling geen Rode Lijstsoort is, betekent dat niet dat de Wintertaling heel algemeen zou zijn of niet wordt bedreigd. Vooral in veel kleinere en geïsoleerde moerasgebiedjes, vennen en in hoogveengebieden is deze soort inmiddels schaars geworden. Dit effect is vooral merkbaar in het oosten en in het zuiden van Nederland, waar de traditioneel grote aantallen voorkomen. Vooral als het voorjaar erg droog is heeft de Wintertaling het moeilijk. In Nederland is de jacht op de Wintertaling sinds 1996 verboden. Maar in Frankrijk wordt op deze trekvogel nog altijd fanatiek gejaagd. Alleen al in Nederland werden er tot voor het instellen van een jachtverbod op de Wintertaling en een paar andere trekvogels, jaarlijks ruim tienduizend exemplaren geschoten. De maxima werden zelfs wel op ruim twintigduizend geschat. Het zal duidelijk zijn dat er op de trekroute in de zuidelijker gelegen landen als Frankrijken Spanje nog heel veel meer slachtoffers onder de Wintertalingen vallen.

Overigens zijn niet alleen mensen een bedreiging. Zo werd vastgesteld dat met name de Bruine Kiekendief, die zich in de jaren zeventig en tachtig tamelijk uitbreidde in de Flevopolders, in deze polders en langs het Markermeer, zeer regelmatig Wintertalingen wist te vangen.

Aantal broedparen in Nederland: 2.000 - 2.500 broedparen (2004)