|
Ransuil, Asio Otus / Long-eared Owl |
Nederland, februari 2016 |
|
|
|
||
|
|
||
|
Geen andere uil heeft zulke grote "oren". Het zijn geen echte oren. Die zitten diep verscholen achter de kopveren. Precies op de plek waar je ze zou verwachten. Die echte oren zitten niet op dezelfde hoogte, zodat ze beter in staat zijn scherptediepte "te horen". Komen voor in allerlei bosgebieden nabij open landschap. Ze houden zich vooral graag op in naaldbossen met hier en daar wat open terrein, houtwallen en loofhoutbosschages. Ze gedragen zich tijdens de broedtijd wat geheimzinniger dan de andere uilensoorten en ze maken minder opvallende geluiden waardoor hun aanwezigheid, zelfs voor vele vogelaars, in vele gevallen niet opvalt. In tegenstelling tot de Bosuil, Steenuil en Kerkuil broedt de Ransuil niet in holen, maar in boomnesten. Daarbij maken ze vaak gebruik van oude nesten van Zwarte Kraai, Ekster of Eekhoorn. Zoals de meeste uilensoorten die in ons land voorkomen, is ook de Ransuil een standvogel, dat wil zeggen dat ze het gehele jaar in de omgeving van hun broedgebied zijn te vinden. Buiten de broedtijd verzamelen ze zich in kleine tot soms grote groepen op een gezamenlijke roestplaats die, als er geen verstoring plaatsvindt, wel tientallen jaren in gebruik kan zijn. Over het algemeen zijn die roestplaatsen waar ze zich overdag ophouden, beter voor hun veiligheid en ze worden bevolkt door enkele gezinnen uit de nabije omgeving. Men meent dat zich daar in de winter wel eens Ransuilen bij kunnen aansluiten uit het noordoosten van Europa als de winters daar te bar voor hen worden. Ofschoon de Ransuil een bij de wet beschermde vogelsoort is, vallen er jaarlijks tal van slachtoffers doordat jagers de gewoonte hebben om door nesten van Zwarte Kraaien en Eksters te schieten. Naderhand blijkt dan dat er een Ransuil in zat te broeden! Aantal broedparen in Nederland: 5.000-6.000 broedparen (2000) |
||
|
|
||
 | ||
